|
|
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - |
การจัดงานของคณะนักบวช 32.เป็นการสมควรที่จะประสานงานต่างๆ ที่ดำเนินโดยสถาบันหรือคณะต่างๆ ของพระศาสนจักรด้วย ทุกคณะไม่ว่าจะเป็นประเภทใด ต้องเชื่อฟังสมณะประมุขท้องที่ในการทุกอย่างที่เกี่ยวกับงานธรรมทูตโดยตรง เพราะเหตุนี้จะมีประโยชน์มาก ถ้าสมณะประมุขท้องที่กับอธิการคณะจะทำการตกลงเพื่อกำหนดว่าจะติดต่อกันอย่างไร เมื่อดินแดนแห่งใดถูกมอบฝากให้แก่คณะนักบวชคณะหนึ่ง ผู้ใหญ่ฝ่ายพระศาสนจักรกับคณะจะต้องมีแก่ใจทำทุกอย่าง เพื่อมุ่งถึงจุดหมายนี้ คือ ให้กลุ่มคริสตชนใหม่เจริญเติบโตจนกลายเป็นพระศาสนจักรท้องที่ ซึ่งเมื่อถึงเวลาสมควรจะปกครองโดยพระสังฆราชกับคณะสงฆ์ของตนเอง เมื่ออาณัติปกครองดินแดนแห่งหนึ่งสิ้นกำหนดแล้ว ก็เกิดสถานการณ์ใหม่ขึ้น เวลานั้นสภาสังฆราชกับคณะนักบวชต้องร่วมกันปรึกษาตั้งกฎเพื่อกำหนดการติดต่อกันระหว่างสมณะประมุขท้องที่กับคณะนักบวช เป็นหน้าที่ของพระสันตะสำนักที่จะวางแนวหลักเกณฑ์ทั่วไปสำหรับทำการตกลงประจำภาคหรือแม้การตกลงเป็นพิเศษ แม้ว่าคณะนักบวชพร้อมที่จะทำงานที่ได้เริ่มมาแล้วต่อไป โดยร่วมมือในหน้าที่ปกติ คือ งานดูแลวิญญาณ แต่เมื่อคณะสงฆ์พื้นเมืองยิ่งเจริญขึ้น ต้องคิดหาทางให้คณะนักบวชคงซื่อสัตย์ต่อสังฆมณฑลเอง เท่าที่ทำตรงกับจุดหมายของตนได้ โดยรับเอากิจการพิเศษบางอย่างไปทำหรือรับเอาภาคใดสักแห่งในสังฆมณฑลนั้นไปปกครองด้วยน้ำใจกว้างขวาง |