- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

การอบรมทางด้านคำสอนและด้านการแพร่ธรรม

26.ผู้ที่จะถูกส่งไปยังชาชาติคนต่างศาสนา ในฐานะเป็นศาสนบริกรที่ดีของพระคริสตเจ้านั้น จะต้องเลี้ยงตนด้วยพระวาจาแห่งความเชื่อและคำสอนถูกต้อง (1 ทธ.4:6) พระวาจานั้นเขาจะพบได้เป็นต้นในพระคัมภีร์เมื่อศึกษารหัสธรรมเรื่องพระคริสตเจ้าซึ่งเขาเป็นผู้ประกาศและองค์พยานของพระองค์

เพราะเหตุนี้ธรรมทูตทุกคนไม่ว่าจะเป็นพระสงฆ์ ภราดา ภคินี หรือฆราวาส จะต้องเตรียมตัวและรับการอบรมตามฐานะของแต่ละคนเพื่อไม่ตกอยู่ในสภาพไม่สามารถปฏิบัติตามหน้าที่ของตนได้  ตั้งแต่ทีเดียวการอบรมด้านคำสอนต้องสอนเขาให้คำนึงถึงเรื่องพระศาสนจักรมีลักษณะเป็นสากลและชาติต่างๆ ในโลกมีความแตกต่างไม่เหมือนกัน ที่กล่าวนี้ใช้ได้สำหรับทุกวิชาที่เขาเรียนเตรียมสำหรับทำหน้าที่ของเขา ตลอดจนวิชาอื่นๆ ที่ถ้าเขารู้ก็จะเป็นประโยชน์ เพื่อมีความรู้เกี่ยวกับชนชาติ วัฒนธรรมและศาสนาต่างๆ มิใช่ในอดีตเท่านั้นแต่ในเวลาปัจจุบันด้วย เพราะบุคคลใดก็ตามถ้าอยากเข้าหาชาติอื่น จะต้องนิยมยกย่องสิ่งที่เขาได้รับเป็นมรดก ภาษาและขนบธรรมเนียมเป็นอย่างสูง ฉะนั้นเป็นการจำเป็นอย่างเด็ดขาดที่ผู้ซึ่งจะเป็นธรรมทูตในภายหน้าจะต้องศึกษาวิชาเกี่ยวกับมิสซัง หมายความว่า ต้องเรียนคำสอนและกฎของพระศาสนจักรเกี่ยวกับงานธรรมทูต  ต้องรู้ว่าในศตวรรษที่แล้วๆมาผู้ประกาศข่าวดีได้เดินทางไหนและต้องรู้สภาพปัจจุบันของมิสซังต่างๆ ตลอดจนวิธีการที่ปัจจุบันเห็นว่าเกิดผลดีกว่า

แม้ว่าเผยการอบรมแต่ต้นจนจบนี้ต้องหนักไปในทางให้มีความห่วงใยด้านอภิบาลสัตบุรุษ  แต่ก็ต้องให้การอบรมด้านแพร่ธรรมเป็นอย่างพิเศษและอย่างมีระเบียบ ทั้งด้วยการสอนและด้วยการฝึกปฏิบัติด้วย

ต้องสอนภราดาและภคินียิ่งมากยิ่งดีให้รู้จักวิชาแปลคำสอนอย่างชำนิชำนาญและเตรียมตัวไว้ เพื่อสามารถร่วมมือในการแพร่ธรรมได้มากยิ่งขึ้น

แม้คนที่รับหน้าที่ในงานแพร่ธรรมเพียงชั่วระยะเวลาหนึ่งก็จำเป็นต้องได้รับการฝึกอบรมที่เหมาะกับสภาพของเขา

การอบรมแบบต่างๆ เหล่านี้ควรต่อให้จบในประเทศที่ถูกส่งไป ธรรมทูตจะได้รู้ประวัติศาสตร์ โครงสร้างทางสังคม และขนบธรรมเนียมของชนชาตินั้นๆ อย่างกว้างขวางยิ่งขึ้น และจะได้เข้าใจระเบียบศีลธรรมคำสอนทางศาสนาและความคิดภายในซึ่งชนชาตินั้นๆ มีเกี่ยวกับพระเป็นเจ้า โลกและมนุษย์ ตามประเพณีนิยมศักดิ์สิทธิ์ของเขา ธรรมทูตต้องเรียนภาษาจนถึงขั้นใช้การได้อย่างแคล่วคล่องและถูกต้อง จะได้เข้าถึงความคิดและจิตใจของมนุษย์ง่ายยิ่งขึ้น  นอกจากนั้นต้องรู้ถึงความต้องการทางด้านอภิบาลสัตบุรุษโดยเฉพาะของถิ่นนั้นด้วย

ธรรมทูตบางคนควรได้รับการฝึกเตรียมอย่างลึกซึ้งยิ่งขึ้นในสถาบันที่สอนเรื่องมิสซังหรือในคณะหรือในมหาวิทยาลัยอื่นเพื่อสามารถปฏิบัติหน้าที่พิเศษโดยได้ผลดียิ่งขึ้น และใช้ความรู้ของเขาทำประโยชน์แก่ธรรมทูตอื่นในการปฏิบัติงานธรรมทูต ซึ่งในสมัยนี้เป็นต้นมีเรื่องยุ่งยากลำบากมาก แต่ก็มีโอกาสที่จะทำประโยชน์ได้มาก  นอกจากนั้นยังเป็นที่น่าปรารถนาอย่างยิ่งในบรรดาสภาสังฆราชประจำภาคต่างๆ มีผู้เชี่ยวชาญเช่นนี้มากๆไว้สำหรับใช้ความรู้และความชำนาญจัดเจนของเขาเมื่อเกิดข้อยุ่งยากขึ้นในงานหน้าที่ เช่นเดียวกันไม่ควรขาดคนที่รู้จักใช้เครื่องอุปกรณ์เทคนิคและสื่อมวลชน ซึ่งใครๆ ก็รู้ว่า สิ่งเหล่านี้มีความสำคัญอย่างยิ่งยวด