|
การสอนคำสอนและการแนะให้รู้เรื่องศาสนา
14.ผู้ที่ได้รับความเชื่อถึงพระคริสตเจ้าจากพระเป็นเจ้าทางพระศาสนจักรจะต้องรับให้มาเรียนคำสอนโดยประกอบจารีตทางพิธีกรรม
การสอนคำสอนไม่ใช่เป็นการบรรยายข้อสัจธรรมและคำสั่งสอนเท่านั้น แต่เป็นการฝึกอบรมให้ถือชีวิตแบบคริสตชนอย่างครบถ้วน และเป็นการฝึกหัดที่มีคนสอนอย่างดีรวมความว่า เป็นการฝึกอบรมและฝึกหัดให้สานุศิษย์มีความสนิทเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับพระคริสตเจ้าพระอาจารย์ของตน ฉะนั้นผู้เรียนคำสอนต้องได้รับการแนะให้รู้จักรหัสธรรมเรื่องความรอดและการถือคำสั่งสอนของพระวรสาร อีกทั้งต้องได้รับการสอนให้รู้จักชีวิตแห่งความเชื่อ พิธีกรรมและความรักแห่งประชากรของพระเป็นเจ้าด้วยจารีตศักดิ์สิทธิ์ที่ต้องประกอบในเวลาต่างๆ ต่อๆกันไป
หลังจากนั้น เมื่อหลุดพ้นจากอำนาจแห่งความมืด (เทียบ คส.1:13)
ด้วยศีลที่รับเวลาเข้าศาสนา เมื่อตายพร้อมกับพระคริสตเจ้า ถูกฝังพร้อมกับพระองค์และกลับคืนชีวิตขึ้นมาพร้อมกับพระองค์แล้ว (เทียบ รม.6:4-11;คส.2:12-23;1 ปต.3:21-22;มก.16:16) เขาก็รับพระจิตที่รับเราเป็นบุตรบุญธรรม (เทียบ 1 ธส.3:5-7;กจ.8:14-17) และประกอบพิธีรำลึกถึงการสิ้นพระชนม์และการกลับฟื้นคืนพระชนม์ของพระคริสตเจ้ารวมกับประชากรทั้งมวลของพระเป็นเจ้า
เป็นที่น่าปรารถนาให้พิธีกรรมในเทศกาลมหาพรตและในเทศกาลปัสกาได้รับการปรับปรุงในทำนองให้เป็นการเตรียมจิตใจของผู้เรียนคำสอนให้ทำการฉลองรหัสธรรมปัสกา
เพราะในระหว่างงานฉลองรหัสธรรมนี้เขาได้เกิดใหม่ด้วยศีลล้างบาปในพระคริสตเจ้า
การแนะให้รู้เรื่องศาสนาในระหว่างเวลาเรียนคำสอนนั้นไม่ควรจะเป็นหน้าที่ของผู้สอนคำสอนพวกเดียวหรือพระสงฆ์พวกเดียวเท่านั้น
แต่ควรเป็นหน้าที่ของประชาสัตบุรุษทั้งหมด โดยเฉพาะพิเศษควรจะเป็นหน้าที่ของผู้เป็นพ่อแม่ทูนหัว ถ้าทำดังนี้ ผู้เรียนคำสอนจะรู้สึกตัวตั้งแต่ต้นทีเดียวว่า เขาเข้าอยู่ในหมู่ประชากรของพระเป็นเจ้า เนื่องจากชีวิตจิตใจของพระศาสนจักรคือการแพร่ธรรม ดังนั้นผู้เรียนคำสอนต้องหัดร่วมมือในการแพร่ข่าวดีและสร้างพระศาสนจักรอย่างขันแข็งด้วย การดำรงชีวิตเป็นองค์พยานและประกาศความเชื่อของตน
ที่สุดต้องกำหนดบ่งฐานะทางกฎหมายของผู้เรียนคำสอนให้ชัดแจ้งในประมวลกฎหมายใหม่ของพระศาสนจักร เพราะเขารวมเข้าอยู่ในพระศาสนจักรและเป็นคนในพระเคหะของพระคริสตเจ้าแล้ว
และบ่อยทีเดียวเขาดำรงชีวิตอย่างมีความเชื่อความไว้ใจและความรัก
|
